Od zamierzchłych czasów ludzie przemieszczali się w poszukiwaniu nowych siedlisk, pożywienia, cieplejszego klimatu. Właściwie teraz możemy to nazwać podróżami lub turystyką, w bardzo uproszczonej, pierwotnej formie. Zmiana miejsca pobytu była nieodłącznym elementem życia pierwszych ludzi. W starożytności podróżnikami byli Egipcjanie, którzy pieszo podróżowali do miejsc kultu religijnego, a w 4000 roku p.n.e. starożytni Grecy i Rzymianie podróżowali w celach handlowych lub wojennych. Wtedy to nastąpił początek właściwej turystyki, ponieważ w docelowych miejscach pojawiali się ludzie zajmujący się przybyszami – turystami, oferując im żywność i noclegi, a także pomagając w załatwieniu różnych spraw. Powstawały także budowle, w których znużeni wędrowcy mogli odpocząć – odpowiedniki dzisiejszych hoteli. Średniowiecze nie sprzyjało rozwojowi turystyki. Zastrzeżona była ona dla kupców i pielgrzymów, oraz dla studentów ciągnących do Włoch – ówczesnej mekki wszelakich nauk. W miarę rozwoju cywilizacji i powstawania środków transportu, znajdywali się śmiałkowie, którzy zwoływali odważną ekipę i razem jechali lub płynęli w nieznane okrywać nowe lądy i oceany. Krzysztof Kolumb, Marco Polo, Vasco da Gama, Magellan – to prekursorzy wielkich odkrywczych podróży. Pierwsi podróżnicy, turyści, którzy następcom torowali drogę po wielkim świecie.
Kiedy narodziła się turystyka
